Het anker bij de Zusters van Maria (Nederbrakel)

Op dinsdag 3 juni gingen Viviane, Ruben en Irène op bezoek in het klooster van de Zusters van Maria in Nederbrakel. De kloostergemeenschap is een warme en hoopvolle plek in het centrum van Brakel. We werden er hartelijk ontvangen met het anker in de mooie kloosterkapel.
Zuster Françoise, aalmoezenier, is geen onbekende in de gevangenis van Oudenaarde.
Al jarenlang is ze een vaste waarde in de gevangenis. Ze kent de rituelen, de stiltes de wanhoop en de kracht van herstel, in een systeem dat vaak draait om controle en orde, biedt zij iets zeldzaams, een plek waar kwetsbaarheid mag bestaan. Hoewel haar werk geworteld is in haar geloof staat zuster Françoise open voor iedereen, ongeacht religie, achtergrond of verhaal. ​

Haar taak is vooral een luisterend oor te zijn, in een vertrouwensrelatie kunnen zij hun verdriet, zorgen, frustraties en vragen uitdrukken, sommigen zien het niet meer zitten en hoort ze volgende uitspraken; ik heb alles stukgemaakt, ik heb niets meer, mijn vrouw is weg, mijn familie wil me niet meer zien, ik ben een slecht mens enz…
Door het gesprek probeert ze de juiste snaar te raken die hen hoop kan geven, met kleine stapjes sprankeltjes van hoop te geven zoals:
- Je mag er zijn voor mij zoals je bent.
- Ook in jou zit heel wat goedheid, wat je ook gedaan hebt.
- Je mag niet opgeven, een nieuw leven opbouwen is altijd mogelijk, misschien met begeleiding;
- Eens goed lachen doet deugd.
- Hen aanzetten om doelen te stellen en naar een oplossing zoeken, door eventueel een brief te     schrijven naar hun familie en hun spijt uitdrukken.
- Voor hun kinderen iets knutselen en meegeven bij het bezoek.
- Voor hen die einde straf zijn, hen aanmoedigen om werk te zoeken en een woonst en om met positieve verwachting naar de toekomst te kijken.
- Hen leren, het schone te zien rondom hen: vriendelijk, aandacht, een plant, een vogel.
Motivatie helpt hen om niet op te geven en nieuwe mogelijkheden te blijven zien, zelfs in moeilijke omstandigheden, er gewoon zijn voor hen, soms nietszeggend  kan een bon van troost zijn.
Voor veel gedetineerden is ze meer dan een geestelijke. Ze is een vertrouwenspersoon, een schakel naar het leven buiten, een herinnering dat er nog iemand gelooft dat ze meer zijn dan hun verleden.
Zuster Lieve Leenknecht
Op 29 november 1994 vertrok Lieve Leenknecht als zuster van Maria naar Congo, ze startte in 1995 met de zorg voor weeskinderen in een klein hutje ‘de pailotte’. Het nieuwe initiatief werd al snel bekend in de ruime omgeving. In 1999 heeft het kleine hutje plaats gemaakt voor een stevig gebouw met de naam ‘Bethlehem’ De zorg voor weeskinderen bleef maar groeien en het gebouw barste uit zijn voegen.
Tussen 2010 en 2012 werd een groot weeshuis gebouwd, momenteel zorgt zuster Lieve voor 170 weeskinderen. Ze droomt ervan om nog een vleugel te kunnen bijbouwen.
Elke dag krijgen de kinderen een degelijke maaltijd met maniok, rijst, vis, maïs, suiker, soja, sardienen en groenten. De kleintjes krijgen dagelijks een wasbeurt en de nodige zorg. Vanaf 3 jaar gaat elk weeskind naar school. De zorg voor een kind eindigt als ze een diploma in handen hebben en op eigen benen kunnen staan. De vzw heeft voor de allerkleinsten een kleuterschool gebouwd, ook kinderen uit de buurt zijn er welkom. In 2011 werd een lagere school opgericht met zes klaslokalen, in 2016 kwam daarbij ook een bureau voor de directie, een leraarskamer en een sanitair blok. Momenteel telt de school zo een 100 kleuters en een 200-tal lagereschoolkinderen. Op basis van hun talenten krijgen vele weeskinderen ook de kans om in Popo middelbare studies te volgen. Anderen gaan, afhankelijk van de studierichting naar een school in een andere stad. De bollebozen mogen in Kinshasa universitaire studies aanvatten. Gevarieerde voeding is voor de kinderen van groot belang. Naast een kraal met koeien kwam er in 2017 een tweede varkensstal die nu een 40-tal varkens telt. Er is ook een kweekprogramma waardoor er ook steeds biggetjes zijn. Door af en toe varkens te verkopen aan de lokale gemeenschap kan dit project zich voor een stuk zelf financieren.
In 2017 werd een polyvalente zaal gebouwd. Deze wordt verhuurd voor conferenties voor regionale landbouwprojecten, voor seminaries in het kader van gezondheidseducatie, voor huwelijksfeesten, voor vergaderingen. Ze doet ook dienst als studiezaal bij afname van nationale examens. Door dergelijke dienstverlening creëert de missiepost een belangrijk netwerk voor de lokale gemeenschap. Met de verhuur van de polyvalente zaal steef de nood aan accommodatie voor overnachtingen. In 2017 werd daarom ook gestart met de bouw van een herberg. Deze bestaat uit 10 kamers en één grote eetruimte, ze biedt plaats voor een 40-tal personen. Met de opbrengst zet de werking van het weeshuis een stap verder in de richting van autofinanciering. In 2017 werd rond het domein van het  weeshuis een omheining geplaatst, dit is een enorme zegen voor het weeshuis. Honden komen de kippen of geitenlammetjes niet meer doodbijten. Speelgoed kan buiten liggen zonder dat het plots verdwijnt. De was uithangen kan zonder dat er nadien kledingstukken ontbreken, maar bovenal is het veel veiliger  voor de kleine weeskinderen. Ze kunnen op het domein vrij spelen en kunnen ook niet meer verloren lopen.
Zuster Lieve is momenteel in Nederbrakel en keert eerstdaags terug naar 'haar kinderen' in Popokabaka.
Hartelijk dank aan zuster Françoise en zuster Lieve voor hun waardevolle getuigenis. Eveneens dank aan de zusters voor het hartelijk onthaal, dit is een hoopvolle plek.
Irène