Hoop - een kracht die blijft leven

Bijdrage van hoop van Veselina Kavaldzhieva

---

​Hoop is een klein woord, maar het draagt een enorme kracht in zich.
Het is iets wat je niet kunt vasthouden met je handen, maar wel kunt voelen in je hart. Hoop is geloven dat het beter wordt, zelfs als alles donker lijkt. Het is het vertrouwen dat er na een lange nacht weer een ochtend komt,
dat verdriet niet het laatste woord heeft, en dat elke storm uiteindelijk voorbijgaat.
 
Ik weet wat hoop betekent, omdat ik het zelf heb geleefd. Tien jaar geleden ben ik naar België gekomen met niets dan een koffer en een droom – de hoop op een beter leven, voor mij en mijn kind. Alles was nieuw.
De taal, de mensen, de cultuur. Soms voelde ik me verloren, onzeker, moe. Maar diep in mij brandde een klein vlammetje. Hoop. De overtuiging dat er iets beters mogelijk was. Dat ik het kon. Voor mijn kind, en voor mezelf.

​Wat mij hoop gaf in die tijd, waren de kleine dingen: een vriendelijke blik van een buurvrouw, een leraar die geduld had met mij, een warm gesprek in moeilijke tijden. Mijn kind gaf me ook elke dag kracht. Als ik naar hem keek, wist ik waarom ik doorging. Ook mijn geloof hielp me. In mijn gebeden vond ik rust en vertrouwen dat ik niet alleen was.
 
Ik zie nu hoe die hoop mij heeft gedragen. Hoe ze mij elke dag de moed gaf om op te staan, verder te gaan, te blijven leren, te blijven geloven.
Vandaag kijk ik terug en zie ik: alles wat ik toen droomde, is er nu.
We hebben een thuis, mijn kind lacht, ik ben sterker geworden.
Wat toen een verre droom leek, is nu mijn werkelijkheid.
Hoop was het begin.
 
En ik zie hoop ook in de wereld om mij heen. In mensen die anderen helpen, in kinderen die lachen, in vreemden die vrienden worden.
In de lente, als alles weer tot leven komt. In elk klein gebaar dat laat zien dat liefde sterker is dan haat, dat licht sterker is dan donker.
 
Wat mij ook diep raakt, is hoe het kruis – een teken van lijden – voor zoveel mensen een teken van hoop is. Jezus stierf aan het kruis, maar dat was niet het einde. Hij stond op uit de dood. Dat betekent: zelfs in het diepste verdriet is er nieuw leven mogelijk. Voor mij betekent het kruis dat God met ons meegaat, zelfs als niemand anders dat doet. Het vertelt mij: je bent nooit echt alleen.
 
Er zijn ook andere tekenen van hoop die ik in mijn leven herken: een brandende kaars in het donker, een hand op mijn schouder, een onbekende die me helpt. Al die kleine momenten herinneren mij eraan dat er altijd lichtpuntjes zijn, ook in moeilijke tijden.
 
Hoop is niet doen alsof alles goed is. Het is weten dat het moeilijk is,
maar toch blijven geloven. Het is zoals een zaadje dat diep onder de grond ligt. Je ziet het nog niet groeien, maar het leeft. Hoop is stil, maar sterk. Breekbaar, maar vol kracht.
 
Zolang we hoop blijven koesteren – in God, in elkaar, in de liefde – is er altijd een reden om verder te gaan. Hoop is niet het einde van het verhaal, maar het begin van iets nieuws.
 
1. Romeinen 15:13
 
"Moge de God van de hoop u vervullen met alle vreugde en vrede in het geloven, zodat u overvloedig bent in hoop, door de kracht van de Heilige Geest."