Met 7 mensen van de Heilige Helenaparochie zijn we op de uitnodiging ingegaan van wijlen paus Franciscus om op tocht te gaan naar Rome in dit jubeljaar.
Het logo zegt precies wat we willen doen: we zetten ons in beweging, te midden van een wereld waarin er veel onzekerheid is en tegenwind. Maar we zijn niet alleen. We zijn met 121 mensen van het bisdom Gent en we komen op de heilige plaatsen vele katholieken van over de hele wereld tegen. Een Romebedevaart bestaat uit het bezoeken van de graven van Paulus en Petrus, de zuilen van onze kerk en het stappen doorheen de heilige deuren van de 4 pauselijke basilieken in Rome. We stappen al biddend in processie naar de heilige deur met een kruis op kop net zoals in het logo. Want Jezus is ons houvast. Hij vormt het anker van hoop, zelfs bij een onstuimige zee.
Thuisgekomen willen we pelgrim van hoop blijven en ons inzetten voor elke medemens op ons pad. Zo brengen we, als broeders en zusters van elkaar, nieuwe moed, vreugde en hoop.

God en Vader, niet alleen stellen we onze hoop op U, Gij zijt zelf onze Hoop. Laat een diep en onwankelbaar geloof in ons groeien, dat in staat is de stormen van het leven te doorstaan. Herinner ons eraan dat Gij er altijd zijt.
 
Moeilijk om te blijven hopen, geloven, Pelgrim van de Hoop te zijn als we de nieuwsberichten uit Soedan lezen deze week. Naast Oekraïne, Gaza, Oost-Congo, Haïti, Syrië, Afghanistan, Myanmar… een zoveelste plaats waar mensen worden uitgemoord, vrouwen verkracht worden en kinderen honger lijden.
Soms denk ik doordat we overspoeld worden met deze oorlogsberichten dat we er apathisch door worden, onverschillig. Of is het een manier van zelfbescherming?

Lieve God,
Ik dank U voor het leven dat U mij gegeven hebt.
Uit de diepte van mijn hart dank ik U.
U was bij mij in mijn angst, mijn pijn, mijn onzekerheid.
In momenten van wanhoop gaf U mij kracht.
In het donker fluisterde U hoop.
Vandaag sta ik hier kankervrij en ik weet dat ik dat niet alleen heb gedaan…
U was mijn steun, mijn toevlucht, mijn licht onderweg.
Dank U voor elke nieuwe dag, die ik nu mag beleven. Bewuster en dankbaarder dan ooit.
Mijn eeuwige eer voor U.
 
“Pater Bill lag op sterven, leed zwaar aan zijn hart, maar plots was hij kerngezond. Volgens de dokter een groot mirakel. Nu ging hij de wereld rond om mensen, door hun geloof te genezen. Wat ook voor veel gelovige mensen waarheid werd. Pater Bill: “Wie Jezus binnenlaat in zijn hart en Jezus heer & meester laat over heel zijn bestaan, die wordt gered en genezen. Wie zijn leven geeft, krijgt leven in overvloed. Blijf in mij, dan blijf ik in U. Vraag en u zal gegeven worden.

In het kader van het Jaar van de Hoop hebben de leerlingen van het derde jaar doorstroom samen met mevrouw De Block en mevrouw Goossens gewerkt rond het thema land art — kunst gemaakt met wat de natuur ons geeft. Met bladeren, bloemen, takken, bessen en dennenappels hebben ze samen dit kunstwerk gecreëerd. Elk element werd met zorg gekozen en neergelegd: niets is toegevoegd wat niet al door de aarde geschonken werd.
Zoals in de natuur elk seizoen zijn eigen kleur, geur en vorm brengt,
zo brengt ook elk moment in ons leven nieuwe hoop.
De verwelkte bladeren herinneren ons eraan dat wat oud is, plaats maakt voor nieuw leven. De bloemen, die hun kleur nog vasthouden, zijn een teken van kracht en volharding. De rechte stengel, gevormd door ranken van groen, staat symbool voor groei en verbondenheid — we dragen elkaar, net zoals de natuur in evenwicht leeft door samenwerking.
In deze eenvoudige materialen schuilt een diepe boodschap: hoop groeit daar waar we zorg dragen voor elkaar en voor de wereld rondom ons.
Waar mensen samen iets moois maken, bloeit leven op — zelfs uit wat gevallen of verdord lijkt.
Moge dit kunstwerk een uitnodiging zijn om, net als de natuur, telkens opnieuw te geloven in herstel, groei en hoop.

In Duitsland zijn vele (voormalige) kloosters heringericht om zowel mensen die meerwaarde zoeken als gewone toeristen te ontvangen.
Meestal zijn ze mooi gelegen en bieden ze mogelijkheden om te wandelen of te fietsen. Je ervaart er nog altijd een zekere rust en sereniteit.
Dit jaar verbleven we 4 dagen in de voormalige Cisterciënzersabdij St Thomas in de Eifel.
In naam van onze parochie namen we ook een anker als pelgrims van hoop mee om daar een plaats te geven en misschien van gedachten te wisselen met andere pelgrims.
Maar…. “Pilger der Hoffnung”- het thema “Pelgrims van hoop“ is in geen enkele kerk die wij op onze 14-daagse tocht hebben bezocht te bespeuren.
De directeur-priester van het klooster keek dan ook heel argwanend en schudde neen met zijn hoofd op de vraag of we het anker mochten achterlaten in hun zeer mooi oud kerkje. Maar zijn assistent zag onze verbazing, vroeg wat meer uitleg en aanvaardde het dankbaar. Hij zou het een mooi plaatsje geven.
Ook zonder die slogan zagen we op onze reis toch veel “pelgrims van hoop” die dapper blijven geloven dat het anker in de zeer woelige zee van vandaag nog kan uitgegooid worden en het zich nog kan vastzetten in de bodem.
Ikzelf twijfel …
 
September 2025
Fons Geeraerts en Maria De Keulenaer

Die spiraal staat symbool voor het leven zelf: een weg die blijft verdergaan, met steeds opnieuw verandering en vernieuwing. Zoals in de seizoenen: na de koude winter komt de lente, na donker komt weer licht. In de herfst en winter zien we donkere tinten; in lente en zomer tonen de kleuren zich groen en vol leven. Telkens opnieuw ontstaat er nieuw leven en groeit de hoop.
Ook ons schooljaar is zo’n spiraal: begonnen in september, en nu stap voor stap verder. Soms gaat het vlot en zonnig, soms is het moeilijker en voelt het wat donker. Maar telkens weer komt er een nieuw begin, telkens weer is er hoop die ons vooruit draagt. Vandaag lezen wij in het evangelie hoe Jezus zijn leerlingen vraagt: “Wie zeggen de mensen dat Ik ben?” En Hij nodigt ons uit om te zeggen wie Hij voor ons is. Jezus spreekt over zijn weg — een weg van lijden, afwijzing én verrijzenis — en Hij laat zien dat het pad óók in donkerheid vruchtbaar wordt. Net zoals in onze spiraal: de winter van lijden wordt gevolgd door de lente van nieuw leven. In Jezus wordt de hoop werkelijkheid.
Met dit kunstwerk willen de leerlingen ons herinneren aan die blijvende kracht van de hoop: dat God ons telkens opnieuw nabij is, in elk seizoen van ons leven. Dat wij, net als in de spiraal, telkens opnieuw mogen geloven dat hoop sterker is dan wanhoop, en licht sterker dan donker.