 Op zaterdag 29 maart organiseerde de Bavoparochie een vormelingendag in Zeveneken. Meer dan 100 meisjes en jongens die zich voorbereiden op het vormsel werden in de vroege namiddag door hun catechisten verwelkomd op de Sint-Elooischool. Ook het anker van de hoop en de apostel Paulus waren van de partij. Paulus vertelde de kinderen over de 9 mysterieuze vruchten van de Geest. De vormelingen speelden vervolgens een groot spel, bestaande uit denk-, doe- en zangopdrachten. Het doel van het spel was letters te verzamelen om zo de 9 vruchten van de Geest te achterhalen. Onder een stralende lentezon gingen de vormelingen volledig op in het spel. Na anderhalf uur hadden ze voldoende letters en tips verzameld. Volgende vruchten kwamen tevoorschijn: geduld, ingetogenheid, vreugde, vriendelijkheid, vrede, goedheid, liefde, zachtheid en trouw.
0 Opmerkingen
 De werkgroep diaconie van de kerkplek Beervelde verkocht naar jaarlijkse gewoonte lekkere ontbijten ten voordele van Broederlijk Delen. Men kon rekenen op de steun van enthousiaste vrijwilligers en vormelingen die op zaterdag 22 en zondag 23 maart de handen uit de mouwen staken om meer dan 230 ontbijtdozen klaar te maken. De opbrengst gaat naar projecten die hoop op een betere toekomst bieden in het Globale Zuiden. Dit jaar staat de strijd tegen schadelijke pesticiden centraal in de campagne van Broederlijk Delen.
“Hoop is het antwoord. Het is het enige echte antwoord. Het herbergt al iets in zich dat kracht is en kracht geeft, zelfs in de donkerste momenten.”
Het zijn woorden van een oude knar, 90 jaar, die in zijn leven dingen heeft meegemaakt die jij en ik enkel in de films zien. Van zijn leven is dan ook een film gemaakt. En op 22 maart stroomden 300 mensen samen in de kerk van Wachtebeke om Frans Wuytack te horen vertellen. Het begon als een klein embryonaal idee “zouden we niet iets doen voor Frans Wuytack?”. Maar dat was buiten Frans zelf gerekend. Eén woord was verkeerd in die vraagstelling. Het mocht niet een avond “voor” hem zijn, maar een avond met hem én met vele anderen. Een avond van verbinding, van samen, van hoop. Er moesten velen bij betrokken worden. En daar zijn we in geslaagd: niet alleen Frans, en zijn familie, ook de school, de kerkraad, de parochie, het koor JOIN, en tal van vrijwilligers. Er was een variatie te zien aan dans, vertellingen, film, zang, samenspel, poëzie enz. Met centraal natuurlijk de verhalen van Frans zelf, omkaderd door echtgenote Leen, dochter Serena en kleindochter Edain.  Op zaterdag 15 maart kwamen de vormelingen van Lochristi en Hijfte met hun ouders naar de kerk van Hijfte voor de ankertocht. In de stroom van het leven kunnen we bij een ankerplaats even tot rust komen. Je kan er terug kijken op wat voorbij is en dromen van een mooie toekomst. De opdrachten bij de 7 ankerpunten nodigden uit tot een boeiend gesprek en zorgden voor verbinding tussen ouders en vormelingen.
 Een pelgrimstocht doorheen ons huis
Toen een collega vroeg of het anker van hoop ook eens bij ons kon langskomen, nam ik het eerst letterlijk. Ik trok naar de visser in huis en vroeg hem waar ik een anker kon vinden. Wat er daarna gebeurde, had ik niet kunnen voorzien. Het anker van hoop was nog geen uur in huis, of het stond al op wieltjes klaar om te vertrekken. Vier dagen lang pelgrimeerde ik ermee doorheen onze gangen, kamers, kelders en tuinen. Wat begon als een symbolisch gebaar, werd een diep menselijke en spirituele reis. Het begon in de kinezaal. Zuster Jeannine, de laatst levende zuster van onze congregatie, nodigde me uit om eens langs te komen: ze had fotoalbums liggen, vol herinneringen. Eenmaal op pad, begon het anker te spreken.  Op woensdag 12 maart was schrijfster Kristien Hemmerechts te gast in Beervelde in het kader van onze jaarlijkse geloofsverdiepingsavond. In het boek ‘Van ver gekomen’ beschrijft Hemmerechts haar inspirerende terugkeer naar de kerk.
Vijftig jaar eerder, toen ze een jaar of 16 was, had ze heel uitdrukkelijk afstand genomen van de kerk. Na een streng katholieke opvoeding was er een gevoel van beklemming en boosheid gegroeid t.o.v. kerk en godsdienst.  Het anker van hoop reist rond in ons dekenaat op zoek naar verhalen van hoop. Ook in de vasten sprokkelde het zo’n hoopvolle verhalen.
Het woord ‘vasten’ komt elk jaar in de media. Daar komt de vasten ter sprake, niet zozeer omwille van de christelijke veertigdagentijd, maar wel wanneer de ramadan van de moslims begint. Ramadan is de naam van één van de maanden in de moslimkalender. Die kalender komt niet helemaal overeen met onze kalender, waardoor deze maand verschuift doorheen ons jaar. En nu, in 2025, valt de ramadan bijna gelijk met onze veertigdagentijd. De gezinnen met een eerste communicantje nemen deel aan een gezinscatechese en een heuse eerste communietocht in de kerk. Het anker reisde in februari van kerk naar kerk en ziet hoe de ouders, kindjes, parochievrijwilligers en juffen van de school samenwerken om uit te zoeken wat het betekent om een echte vriend van Jezus te worden. En het anker zag dat het goed was!   Op zondag 23 februari vierden we de Naamopgave van 20 vormelingen in de kerk van Zaffelare. Dit hoopvol en muzikaal gebeuren werd afgesloten met een moment van ontmoeting en versnapering.
Na een intense catechese werden de vormelingen van de Bavoparochie voor een bewuste keuze gesteld: nu we hebben geproefd van wat het betekent om als christen te leven, wil ik nu ook echt mijn naam opgeven voor het vormsel? Heel bewust en met veel zorg gaven ze hun naam op. Het warme applaus nadien sprak boekdelen!  |
Wat is de estafette van hoop?Het anker van de hoop reist in 2025 langs verschillende haltes: parochies, scholen, zorginstellingen, jeugdbewegingen,... noem maar op! Bij elke halte delen we een concreet verhaal van hoop. Deze verhalen kan je hier lezen. Zo krijgt de dagelijkse goedheid meer zichtbaarheid en laten we nieuwe verbindingen en dwarsverbanden ontstaan in het dekenaat. verhalen uit je eigen dekenaat
Alles
|
RSS-feed