 Men vroeg mij om een kort getuigenis te schrijven over de hoop die ik koesterde toen onze zoon na een ongeval meer dan twee weken in coma lag. Nu ik daarover nadenk, weet ik niet of het hoop was; veel hoop hadden de dokters ons niet gegeven. Eigenlijk was het meer vertrouwen. Ik bad veel en voelde Gods liefde. Ik was - en ben - blij dat ik gelovig ben; mijn geloof was - en is - mijn houvast. Ik moest iets schrijven over hoop, maar wat ben je met hoop, als je niet vertrouwt en niet gelooft dat het mogelijk is? Mijn houvast is mijn geloof in de liefdevolle God. Als symbool daarvan draag ik het hangertje “geloof, hoop en liefde” dat je ziet op de foto hierbij.
Hilde D’Hollander
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
Wat is de estafette van hoop?Het anker van de hoop reist in 2025 langs verschillende haltes: parochies, scholen, zorginstellingen, jeugdbewegingen,... noem maar op! Bij elke halte delen we een concreet verhaal van hoop. Deze verhalen kan je hier lezen. Zo krijgt de dagelijkse goedheid meer zichtbaarheid en laten we nieuwe verbindingen en dwarsverbanden ontstaan in het dekenaat. verhalen uit je eigen dekenaat
Alles
|
RSS-feed