Samenzingen verbindt mensen, over grenzen heen, parochiegrenzen, landsgrenzen… Samenzingen verbindt jong en oud, arm en rijk, hoogbegaafd en minderbegaafd… Muziek raakt je hart op plekken waar woorden niet kunnen komen.
Door samen te zingen ontstaan er bijzondere vriendschappen, leren mensen elkaar kennen op andere vlakken, in een diepere dimensie. Dit is een bijzondere ervaring, we leren elkaars zachtheid of gevoeligheden kennen. Doorheen liederen verspreiden mensen veel meer dan alleen maar woorden, zo kunnen we vreugde en hoop de wereld in sturen. Er zou nog veel meer moeten gezongen worden, want met zingen gebeuren enkel positieve dingen. Internationaal Het Kumbaya koor heeft aandacht om mensen aan te trekken van andere nationaliteiten, waardoor we ook eigenheden, gebruiken, maar vooral de taal van die andere nationaliteiten leren kennen. In ons koor hebben we mensen van Polen, Madagaskar, Rwanda, Congo, Pakistan. Af en toe, voor, tijdens of na een repetitie worden er specialiteiten op de tafel gebracht en kunnen we proeven van delicatessen uit andere landen. Met trots worden deze aangeboden door onze koorleden. Voor ons is het samen zingen en samenzijn met mensen uit andere landen ook bijzonder, we wisselen uit en leren van elkaar, we nemen elkaar mee in onze gebruiken, zo ook onze gelovige gebruiken. Zo wordt ons koor een groep die op verschillende plekken vieringen gaat opluisteren of deelnemen aan bijzondere vieringen. Weekendvieringen, Taizégebeden, Pinksterwake en nog zoveel meer. Zingen is tweemaal bidden Bij het begin of aan het eind van de zangrepetitie gebeurt het af en toe dat we enkele Taizéliederen, psalmverzen repetitief zingen. Zo komen we samen op een heel ongedwongen, meditatieve wijze tot gebed. Deze spontane manier van gebed werkt heel verbindend, als er iemand ziek is onze groep nemen we hem of haar mee op in ons lied, ons gebed. Een opname van een lied doorsturen naar een zieke kan deze mens zoveel hoop bieden. Zingen is hoop verspreiden en ontvangen Zingen doet zoveel met een mens, het versterkt, het verdiept, het brengt mensen dichter bij elkaar. Op zaterdag 15 februari mocht Kumbaya, internationaal koor, het pelgrimslied van hoop zingen bij het onthaal van het anker in de kerk in Nederboelare. Op het einde van een viering zingen we steeds een vrolijk lied, om mensen die de kerk verlaten hoopvol de wereld in te sturen: this little light of mine, I’m gonna let it shine.
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
Wat is de estafette van hoop?Het anker van de hoop reist in 2025 langs verschillende haltes: parochies, scholen, zorginstellingen, jeugdbewegingen,... noem maar op! Bij elke halte delen we een concreet verhaal van hoop. Deze verhalen kan je hier lezen. Zo krijgt de dagelijkse goedheid meer zichtbaarheid en laten we nieuwe verbindingen en dwarsverbanden ontstaan in het dekenaat. verhalen uit je eigen dekenaat
Alles
|