Iftar bij een moslimfamilie in Oostakker

Het anker van hoop reist rond in ons dekenaat op zoek naar verhalen van hoop. Ook in de vasten sprokkelde het zo’n hoopvolle verhalen.
Het woord ‘vasten’ komt elk jaar in de media. Daar komt de vasten ter sprake, niet zozeer omwille van de christelijke veertigdagentijd, maar wel wanneer de ramadan van de moslims begint. Ramadan is de naam van één van de maanden in de moslimkalender. Die kalender komt niet helemaal overeen met onze kalender, waardoor deze maand verschuift doorheen ons jaar.
En nu, in 2025, valt de ramadan bijna gelijk met onze veertigdagentijd. 

​Moslims en christenen vasten dus dit jaar op hetzelfde moment. Moslims vasten van zonsopgang tot zonsondergang: ze eten of drinken dan niets. ’s Avonds en ’s nachts wordt er wel gegeten, samen met familie. En gasten die toevallig of speciaal uitgenodigd zijn. Dit avondmaal tijdens de ramadan heet Iftar. Het is dan een kans om de banden aan te trekken, solidair te zijn met elkaar, de mens op de eerste plaats te zetten.
Op maandag 10 maart waren we als christenen uitgenodigd om de iftar van een moslimfamilie die in onze Bavoparochie woont. Deze open, warme en ruimdenkende familie moest vluchten voor het autoritaire regime van Erdogan in Turkije. Als tegenstander van de Turkse president werd vader geviseerd en gevangen genomen. Hij zocht en vond veiligheid in Oostakker. Zijn gezin volgde en bouwt hier een nieuw bestaan op.
De gesprekken aan tafel verlopen in een sfeer van openheid en medemenselijkheid. Zo vonden we elkaar in de betekenis van vasten: voor christenen en moslims betekent dit hetzelfde: empathie met wie het niet zo goed heeft, jezelf zuiveren van het slechte, en het goede zeggen en doen.
Religie moet verbinden, niet polariseren. Dat dit kan, hebben we op deze avond echt mogen ervaren.
Eén van de zonen verwoordde het met een citaat uit een Turks lied:
“Onze zorgen, wonden en kwetsuren kunnen verschillen, maar de tranen zijn dezelfde”.
Na een fotosessie met ons anker van hoop namen we afscheid, met de belofte contact te houden.