Ommegang in Laarne

Op pinkstermaandag 9 juni ging in Laarne de jaarlijkse ommegang door. En of het terug een succes geweest is. De weergoden waren St.-Macharius en zijn gevolg gunstig gezind. Het anker kon tijdens dit jubeljaar niet ontbreken, dus ging het ook mee op tocht met de pelgrims van hoop. ​

Dit jaar mochten we ook het beeld van de heilige Martinus uit Massemen verwelkomen! De hoopvolle tocht werd bijgewoond door ongeveer 270 personen. Gaandeweg kwamen er steeds personen bij met als hoogtepunt de erekoer van het kasteel. De kleuters van de VBS Laarne brachten het St.-Machariuslied geanimeerd naar voor. Van het kasteel ging de tocht verder richting de kerk waar nog een korte bezinning plaatsvond, de litanie van de H. Macharius werd gebeden en het ‘Te Velde’ en het Tantum Ergo weerklonk. Wie wou kon zich laten zegenen met de reliek van de H. Macharius.
Hoop, vertrouwen, bereidheid, behulpzaamheid, kijken, nieuwsgierig vragen stellen, eerbied, bidden, zingen, vrijwillige inzet, stappen, jong en minder jong, geloof, enthousiasme, bloemen, kennismaking, bewondering, vendeliers, paarden, verenigingen, dragers, muziek, landelijke wegen, zijn woorden die woorden die typerend zijn voor deze ommegang.
Voor diegenen die er niet konden bij zijn, een greep uit de teksten die voorgelezen werden aan de verschillende haltes.

​Aan de kapel van O. L. Vrouw - Trek weg uit uw land.                                     
Ik ben een pelgrim. Ik moet weg uit mijn comfortzone. Waarheen leidt deze trip? Hoe weet ik wat de juiste bestemming is? Waar is Hij die mijn eindbestemming is? Wat is waar? Wat is echt? Ik slenter, ik stap, ik loop. Ik droom, ik twijfel, ik denk. Onderweg zie ik zijwegen die naar nergens leiden. Ik zie anderen stilstaan, kruispunten die naar de diepte voeren. Wie weet kan ik mijn twijfel omzetten in hoop, voor mensen die mij lief zijn, voor mensen op mijn weg die ik niet ken. Misschien wel voor mijzelf.
 
Aan de kapel van St.-Macharius - Zorg voor de Schepping - Laudato si
Met ‘Laudato si’ wou Franciscus iedereen uitdagen en oproepen om op zoek te gaan naar doortastende antwoorden op de klimaatverandering. Er werd gebeden opdat de wereldleiders zich zouden laten inspireren tot openheid, dat ze luisteren naar degenen die het hardst getroffen worden door de klimaatverandering, dat ze de moed vinden om wijs en snel te handelen, zodat ons gemeenschappelijk huis kan herstellen en alle mensen, nu en na ons er van kunnen genieten. Mogen we onze gevoeligheid vergroten om het mooie en het goede Gods Schepping op het spoor te komen en mogen we in staat zijn Hem te herkennen in al wat leeft.

Aan de kapel van St.-Antonius - Voor de jongeren die de hoop van onze toekomst zijn.
Jongeren zijn tekenen die de hoop belichamen. Paus Franciscus vroeg ons ‘meer inspanningen te doen om hen te ondersteunen. Om met hernieuwde ijver te zorgen voor adolescenten, studenten en jonge koppels – de nieuwe generaties. Om dicht bij hen te staan, want zij zijn de vreugde en de hoop van de Kerk en van de wereld. Er werd gebeden opdat wij als volwassenen de jeugd wijsheid bijbrengen en dat wij elkaar behoeden voor fouten uit het verleden. Dat we de jongeren horen als ze ons oproepen niet vast te zitten aan structuren die geen leven brengen. Dat wij hen adem geven en ruimte. En licht. En liefde.

Aan de boomkapel - Voor hoop voor ontheemden en vluchtelingen
Toen kwam er een Samaritaan langs die op reis was. Hij zag de man die door de rovers voor halfdood achtergelaten was en was ten diepste met hem begaan. 34Hij ging naar hem toe, goot olie en wijn op zijn wonden en verbond ze. Toen zette hij hem op zijn eigen rijdier en bracht hem naar een herberg, waar hij hem verder verzorgde. 35De volgende ochtend haalde hij twee denariën tevoorschijn en gaf ze aan de waard. “Zorg voor hem”, zei hij, “en als u nog meer kosten moet maken, zal ik ze u op mijn terugreis vergoeden.” 36Wie van deze drie is naar uw mening de naaste geweest van de man? Lc. 10,33-36

Aan de kapel van St.-Macharius - Voor vrede voor de wereld.
Er werd gebeden opdat het Woord van God dat Jezus ons bracht
het hart en het verstand van onze leiders, zou voeden en sterken,
en het bekwaam maken vrede te brengen overal op aarde.
 
Op de binnenkoer van het Kasteel - Onze ultieme hoop                                    
Voor elk van ons komt het ogenblik dat we het laatste stukje van onze weg gaan. Als we dan met gelovige ogen terugkijken, ontdekken we dat in elke mens vanaf zijn ontstaan een vonkje van goddelijk leven is. Alles wat in liefde werd gedaan verdwijnt niet. Over de grenzen van de dood wordt dat bonte palet van leven door God tot een kunstwerk voltooid. Die toekomst zal ons persoonlijk te beurt vallen. God houdt niet op trouw te zijn wanneer iemand sterft. Met dat geloof in trouw van onze God staat of valt ons geloof.
 
Het was een deugddoende tocht, doorspekt met tekens en woorden van hoop. Wie de volledige tekst van de ommegang wil lezen, er liggen nog enkele boekjes achteraan in de kerk van Laarne. Een groot en van harte dankjewel aan allen, groot of klein, die voor of achter de schermen hun steentje bijdroegen om van deze editie terug een geslaagde ommegang te hebben gemaakt.
Nicole Verstraeten