Pelgrimstochten van hoop, ook in Steksken

​Vreemdeling
Iemand die op pelgrimstocht gaat komt telkens op nieuwe plaatsen, waar hij of zij als vreemdeling wordt gezien. Als mensen voor het eerst bij ons in welzijnsschakel Steksken binnen komen zijn ze nog wat vreemdeling voor ons. Als ze op pad zijn onderweg naar een plek, op zoek naar een nieuwe plaats waar mensen voor elkaar iets kunnen betekenen, weten ze nog niet of deze plek voor hen iets kan worden. Maar daar komt al gauw verandering in omdat we luisteren naar mensen en zo al snel iets kunnen betekenen voor elkaar.

Samen op weg
Sommigen gaan met ons op pad voor lange tijd, anderen leggen slechts een korte weg af met ons. Dat hangt er van af wat of wie ze bij ons komen zoeken. Sommigen zijn op zoek naar zinvolle dagbesteding, anderen zoeken een vriendengroep, gelijkgezinden die respect hebben voor elkaar. Zo zijn er mensen die al bij Steksken zijn van in de beginjaren, ze voelen er zich thuis en vinden het fijn om mee te werken aan alles wat georganiseerd wordt binnen en buiten de werking.
Springplank
Voor anderen zijn we een tijdelijke verblijfplaats om terug op krachten te komen na een nederlaag. Zo zien we mensen bij ons binnenkomen die als het ware verslagen zijn door het leven. In een rustige vertrouwde sfeer kunnen ze bij ons herstellen en ook terug openbloeien. Door de verschillende ateliers vinden heel wat mensen hun gading in onze werking en kunnen zo met hun talenten, die soms ondergesneeuwd raken door problemen, terug naar buiten komen. Wat is er mooier dan mensen opnieuw te zien opstaan uit hun miserie?
Luister… Wees stil.
​Op onze donkerste momenten hebben we geen oplossingen of advies nodig. Waar we naar verlangen is simpelweg menselijke verbinding – een rustige aanwezigheid, een zachte aanraking. Deze kleine gebaren zijn de ankers die ons stabiel houden als het leven zwaar voelt.
Probeer mij alsjeblieft niet te repareren. Neem mijn pijn niet over en duw mijn schaduwen niet weg. Ga gewoon naast me zitten terwijl ik mij door mijn eigen innerlijke stormen werk. Wees de vaste hand waar ik naar kan reiken terwijl ik mijn weg vind.
Mijn pijn is van mij om ze zelf te dragen. Mijn gevechten zijn van mij om ze zelf onder ogen te zien. Maar jouw aanwezigheid herinnert me eraan dat ik niet de enige ben in deze enorme, soms beangstigende wereld. Het is een stille herinnering dat ik liefde waard ben, zelfs als ik me gebroken voel.
Dus, in die donkere uren waarin ik de weg kwijtraak, wil je gewoon hier zijn? Niet als redder, maar als metgezel. Houd mijn hand vast tot de dageraad aanbreekt en help me mijn kracht te herinneren.
Jouw stille steun is het kostbaarste geschenk dat je kunt geven. Het is een liefde die me helpt mij te herinneren wie ik ben, zelfs als ik het vergeet.
Hoop
Mensen die op tocht gaan, buitenkomen om nieuwe horizonten te verkennen, zijn hoopvol. Zonder hoop blijf je zitten op je vertrouwde plekje, voor sommigen kan dat een uitzichtloze situatie zijn. Mensen die dus op weg willen gaan, willen vooruit met hun leven en hebben daartoe kans om mensen te ontmoeten die hen daarbij willen helpen.
Ook met God
Op tocht gaan, op weg naar een stukje onzekerheid, het onverwachte, is ruimte laten om die (A)ander jou te laten helpen, nabij te zijn. De (A)ander mee laten gaan op jouw tocht schept altijd nieuwe kansen. Je laten helpen door een ander, de Ander zal je sterker maken en op een dag ben je sterk genoeg om op jouw beurt een ander te helpen.