Voor anker in parochie Edith Stein

Het rondreizend anker belandde al één keer op parochie Edith Stein (voor de Taizéviering) en verder was het te vinden in kerken en huizen van ons dekenaat maar buiten onze parochie. Sinds 15 februari is het terug in deze streek. 

Het is bedoeld voor anker te gaan op plaatsen waar hoop te vinden en te rapen is. Daarom en daartoe bracht ik het anker zaterdag naar de woongroep de Rank, één van de huizen van Ebergiste (Broeders van Liefde).

Het was aandoenlijk hoe warm het anker werd onthaald, zowel door bewoners als medewerkers. Patrick, een van de bewoners, zei en zag bij het uitladen meteen: “Het is een kruis, het is een kruis.” Boenk, d’erop. Het mag duidelijk zijn: hij kijkt met zijn gelovig hart naar de mensen en de dingen. 
Het anker kreeg een ereplaats aan de inkom en zal daar een tijdje verhalen van hoop verzamelen want iedereen die er komt mag op een kleefbriefje noteren wat hoop geeft of wat een teken van hoop is. Zo vergroten we de ‘hoop verhalen.’ 
Eind februari verhuist het anker naar de evenknie van de Rank, namelijk naar de Nieuwe Brug in Deurle.
Begin maart wordt het anker daar gelost en komt het richting kerk De Pinte. Op die manier wordt het ‘anker van de hoop’ binnengebracht in de gezamenlijke viering op jubelzondag 2 maart. Welkom samen om als pelgrims te laten voelen dat we eigenlijk allen verankerd mogen zijn in dezelfde hoop. Dat is geen simpel optimisme ; die bijbels gegronde hoop mag temidden de realiteit een kwaliteit van onze ziel kan zijn.