Vormselviering van Lance 16 jaar

Op zondag 23 februari werd Lance Van Rie (16 jaar) gevormd in de parochie van de H. Drie-eenheid in Maldegem. Het anker kon daar niet ontbrengen.  Een week voordien werd hij geïnterviewd. 

​Lance, veel mensen van onze parochie kennen jou nog niet echt. Welke drie dingen zou je zeker willen vermelden om jezelf voor te stellen?
 
Zoals de meest mensen maakte ik soms moeilijke momenten mee in mijn leven en ging het soms mis. Ik ben daar eigenlijk dankbaar om en heb echt het gevoel dat ik daaruit groei, dat ik ‘anders’ ben door wat ik heb meegemaakt. Misschien zou ik nooit met de Kerk in aanraking gekomen zijn, als ik niet zoveel had meegemaakt. Het geloof is voor mij wel een steunpilaar.
Verder ben ik iemand die veel nadenkt, reflecteert. Ik ben ook graag alleen, in mijn ‘eigen ruimte’. Daardoor was het moeilijk voor mij om de stap te zetten naar de geloofsgemeenschap, maar gelukkig heeft men mij mijn ruimte gelaten en ik weet ook dat ik op de mensen in de parochie kan rekenen.
 
Wanneer en hoe ben je gaan beseffen dat je gevormd wilde worden?
 
Het is begonnen in juli 2023. Ik zat met een grote nieuwsgierigheid over van alles: hoe onze samenleving werkt, wat de betekenis is van het leven, over religie ook en hoe alles aan mekaar hangt: katholieken, orthodoxen, protestanten… Ik ben dat gaan onderzoeken, in eerste instantie op het internet en sociale media, maar ik kocht ook een Bijbel en begon veel te lezen.  Maar ik bleef zitten met een honger naar meer, ik was echt op zoek. Ik was wel gedoopt en deed mijn eerste communie, maar toen ik in het 6de leerjaar zat, had ik echt geen zin in het vormsel. Toen al kon ik moeilijk iets doen wat ik niet meen.
Zo ben ik dan ongeveer een jaar geleden de kerk binnengestapt. De eerste eucharistieviering hier in de Sint-Barbarakerk gaf mij een euforisch gevoel. Het werd mij duidelijk dat de Bijbel lezen, informatie zoeken… niet volstaat; dat de Kerk voor mij nodig is. Samen geloven lukt ook beter dan alleen. Voor mij was de rooms-katholieke Kerk ook de enige optie. Als zij al zo oud is en zo succesvol is, kan zij niet waardeloos zijn. Ik had echt een warm gevoel dat ik voor het vormsel moest kiezen. Ik noem het ‘een hemels signaal’.
 
Jouw zoektocht dreef je dus aanvankelijk vooral naar het internet en de sociale media. Wat is jouw indruk over wat jonge mensen online over de Kerk vinden?
 
Enerzijds word je er van de Kerk weggeduwd, onder andere omwille van de schandalen.
Anderzijds heb je bijvoorbeeld op TikTok de zeer conservatief/nationalistische strekking.
Je komt er dus zeker extremistische gedachten tegen en je leest comments die echt ongeloofwaardig zijn.
In een eerste fase hebben die sociale media mij wel wat op weg gezet, maar ik besef zeer goed de gevaren. Het lijkt soms aantrekkelijk, maar Ik sta daar zeer kritisch tegenover en wil mij er niet door laten beïnvloeden. Ik zoek het zelf wel uit.
 
Je viert nu al een hele tijd de zondagseucharistie mee met de parochiale gemeenschap H. Drie-eenheid in Maldegem. Hoe voel jij je daarin, als ‘jonge vis’?
 
Ja, ik ben zeker van de jongste, maar ik ben niet alleen. We zijn met een 3-tal ‘jonge gasten’. Met één van hen kan ik goed praten. Ik heb ook enkele christelijke vrienden, maar dat zijn cultuurchristenen. Ze appreciëren het geloof maar ze praktiseren of beleven het niet.
 
Hoe beleef jij dan je geloof?
 
Ik pas het geloof toe op mijn leven. Het heeft me ook veranderd. Ik was eerder een kil persoon, snel geïrriteerd ook. Ik probeer een warmer persoon te zijn.
 
De liturgie en het bidden, horen die er voor jou ook bij?
 
Het is niet gemakkelijk. Ik zal wellicht nooit een perfect christen zijn. Wekelijks naar de eucharistie gaan, zonder het door te trekken naar je leven, lijkt me nogal hypocriet. Ik wil er echt naar leven. Mijn levensdoel is beter worden.  Bij het zoeken naar de beste versie van mezelf, is het evangelie een inspiratiebron.
Bidden is ook lastig. Ik wil wel, maar ik ben zoekend. Ik voel me tegelijk dicht en ver. Ik vraag me soms af of ik het wel waardig ben, ook al weet ik dat God vriendelijk is. In elk geval zie ik God niet als een soort geldautomaat. Ik verwacht van Hem niets terug. Misschien bid ik wel denkend. Misschien kunnen tranen ook wel een vorm van bidden zijn.
 
Lance, jij die zoveel nadenkt en bezig bent met ‘het geloof’, waarom kan de essentie van het christelijke geloof de jonge mensen nog aanspreken?
 
We leven in een warrige tijd en velen keren terug naar de Kerk als reactie, uit een soort conservatisme. Ze zoeken wat vroeger bestond.
Maar de essentie, dat is toch het lijden en de dood van Christus en de Verrijzenis: dat je weer kan opstaan. En opnieuw: een levenswijze. Het heeft met liefde te maken. Een empathische houding in een warme maatschappij, verbondenheid. In relaties, het huwelijk en het gezin ook. Niet alleen voor het plezier leven, niet alleen maar met je werk bezig zijn maar met wat op langere termijn zinvol is en blijft. Liefhebben is belangrijk, maar ik moet toegeven: we leven niet in een ideale wereld, dus onze liefde heeft grenzen.  Voor Christus was dat niet zo.
 
Nu even over je vormsel: dat staat voor de zalving en de zending in de H. Geest. Hoe wil jij met die zending aan de slag gaan?
 
Ik hoop oprecht een beter christen te worden. Dat zal wellicht in golven gebeuren en zo is het ook met mijn geloof. Het heeft tijd nodig. Ik hoop voor mezelf dat het zaadje in vruchtbare bodem valt. Dat het niet iets is met veel potentieel maar niet levensvatbaar.
Ik hoop door te gaan en het geloof door te geven. Dat kan met kleine dingen. Misschien kan ik door mijn levensstijl andere jongeren inspireren om de weg naar het geloof te vinden, het voor hen aantrekkelijk maken, hen advies geven.
 
Je krijgt het vormsel toegediend, iets meer dan een week voor Aswoensdag en het begin van de vasten. Betekent dat iets voor jou? Zo ja, wat zijn je goede voornemens voor de vastenperiode?
 
Vasten, de veertigdagentijd, heeft te maken met de woestijn. Weinigen weten waarover dat gaat: aan verleiding weerstaan, deconnectie met het aardse, focussen op God.
Dat laatste wil ik ook proberen in de vasten, in het gebed en door dank te zeggen. Wat afstand nemen van sociale media ook.
 
Waar haal je je ‘geestelijk voedsel’: uit boeken, op het internet, uit de Bijbel, bij een aantal concrete personen, vrienden… in de stilte van een kerk of zoek je het in het thuisgevoel van een andere geliefde plek?
 
Alleen een kerk binnengaan kalmeert mij. Dan een kaars aansteken en iets schenken.
Ik zoek het ook in mezelf. Als ik iets zie misgaan of tegenslag heb, brengt mij dat terug naar mijn geloof. Maar … ook in de fitness!
 
Dankjewel, Lance!