woonzorgcentrum Heiveld

Het anker was op bezoek in het woonzorgcentrum Heiveld en maakte er de eucharistie mee. Vol vuur sprak priester Renaat over geloof, hoop en liefde. Na de viering kregen de bewoners een kaart van hoop mee naar hun kamer.
Na de viering nam pastoraal werker Tom Steyaert, die actief is in drie woonzorgcentra – Heiveld, De Vijvers en Weverbos – me mee naar de zitruimte van het pastoraal team en vertelde hij me hoe hoop deel uitmaakt van zijn dagelijks leven. Hij schreef er een mooi verhaal over

‘De voorbereiding van een viering diende te gebeuren in het WZC Weverbos. Een telefoontje hier, een afspraak daar, de bejaarden ‘warm maken’….. En hoe kijken ze er naar uit! Samen die gekende teksten beluisteren en meebidden. Velen genieten ervan. En dan het ‘meisje’ met haar gitaar. Een liederlijke noot die leven geeft. En toch, oei. Vergeten. ‘Het meisje’ met de gitaar kan niet spelen. Wat nu. Een cd. Dat is altijd wat kunstmatig.

Maar wacht: Er is een bejaarde die vioolles volgt. Bij haar eens proberen. Hopen maar. Zou ze het zien zitten? Zou zij de viering willen opluisteren? Neen, toch niet of ja toch wel! Het is al zolang geleden dat ze voor publiek had gespeeld. Ik zag de grote twijfel in haar ogen. Een bejaarde, schuifelende vrouw die de hoop op spelen voor publiek al lang was verleerd. Wat nu. Het zal dan toch wel met cd’tjes moeten gebeuren: En dan. Een woord van bevestiging. Een geruststellend contact….. En zie, haar kracht lichtte op. “Ik ga toch proberen. Laat me oefenen. Dan moet het lukken, toch.”

Ze raapte haar moed samen. Voor publiek spelen. Het moet nog eens kunnen. En ja hoor. De viering was muzikaal gered. En hoe ontroerend was het om haar te zien. Alles te geven. Hoe fijn was het om de medebejaarden te zien genieten. Het was een viering uit de duizend. Hoopvolle missie volbracht.’